Nabycie własności rzeczy ruchomej od osoby nieuprawnionej. (art. 169 kodeksu cywilnego)
Wyjątek od zasady "nomo plus iuris ad alium transfere potet quqm psie habet".
Przesłanki nabycia:
- zbycie rzeczy (czynność taka musi spełniać wszelkie wymogi – np. co do formy)
- wydanie rzeczy (a więc chodzi o czynność prawną realną)
- objęcie rzeczy w posiadanie przez nabywcę (nie wchodzi w grę przeniesienie posiadania bez wdania rzeczy, jak w art. 349 lub 350 k.c.)
- dobra wiara nabywcy w chwili nabywania rzeczy, jej wydania i objęcia w posiadanie (dobra wiara zbywcy nie ma znaczenia)
Rzeczy zgubione, utracone lub skradzione – dodatkowo:
- upływ 3 lat od zgubienia, utraty lub skradzenia rzeczy (nie od zbycia rzeczy nieuprawnionemu)
- dobra wiara przez cały 3-letni okres.
Warunki 5 i 6 nie dot.= pieniędzy i dokumentów na okaziciela ani rzeczy nabytych na urzędowej licytacji publicznej lub w toku postępowania egzekucyjnego, które przechodzą na własność nabywcy działającego w dobrej wierze z chwilą ich wydania.
Przeniesienia własności = wygasają obciążające tę rzecz prawa rzeczowe.
Z uwagi na wyjątkowy charakter regulacji art. 169 k.c. Sąd Najwyższy stoi na stanowisku bardzo rygorystycznej wykładni pojęcia dobrej wiary = nabywca musi być przekonany w sposób usprawiedliwiony okolicznościami, że nabywa własność od osoby uprawnionej.
SN = brak dobrej wiary = także gdy brak wiedzy o rzeczywistym stanie prawnym jest wynikiem niedbalstwa, przy czym wystarczy nawet niedbalstwo zwykłe"
Nabycie własności w oparciu o art. 169 k.c. = nabycie pierwotne (tak większość doktryny).
Linki sponsorowane
RADCA PRAWNY |
